#37 RECENZJA "Radykalni. Rebelia"(Tom II) Przemysław Piotrowski
TYTUŁ: Radykalni. Rebelia
AUTOR: Przemysław Piotrowski
WYDAWNICTWO: Videograf SA
GATUNEK: Thriller/ Horror
Dla fanów Przemysława Piotrowskiego to bardzo miła niespodzianka. Dokładnie rok po pierwszym tomie "Radykalni. Terror" wyszedł kolejny. Ostatnio głośno robi się wokół jednego z pisarzy na temat częstotliwości wydawania książek.
Co można, więc myśleć o czekaniu rok na kolejną powieść? Ja osobiście pewnie nie dałabym rady, ale jeśli teraz ocenia się autorów poprzez pryzmat ilości wypuszczonych pozycji, to chętnie poczekam i rok.
Nastały ciężkie czasy odkąd islamiści przejęli kontrolę nad Berlinem i całymi Niemcami. Brak zasięgu, kontrole policyjne, polowanie na "Niewiernych" utrudnia życie obywatelom. Jednak Krzysiek postanawia za wszelką cenę odnaleźć Kubę, który ratując chłopca z pod gąsienicy czołga, zostaje w Berlinie. Chłopak obudził się w domu muzułmańskiej rodziny, która się nim zaopiekowała. Jeszcze nie wiedział, że Pan Domu znał jego tożsamość.
Niestety zaczął mnie mocno irytować Kuba w tej części.
Jako mężczyzna, został przedstawiony z każdej możliwej złej strony.
Interesujące jest przesunięcie Moniki na drugi plan. Mało jest o niej w tej części, ale też zostało podkreślone, że z każdym dniem następuje w niej zmiana, która zaskakuje jej najbliższych, ale jest to trzymane w tajemnicy.
Mamy tutaj do czynienia z różnymi sprzecznościami. Kuba nie wahając się ani minuty postanawia uratować małego muzułmanina z pod czołgowej gąsienicy.
Ten Kuba, który na każdym kroku udowadnia brak męskości, okazuje słabość, strach, łzy na każdym kroku, nienawiść do islamu, poświęcił siebie by w ostatniej chwili wyciągnąć chłopca z pod diabelskiej maszyny.
Nie można oceniać człowieka przez pryzmat jego kultury. Człowiek człowiekowi jest nierówny. A los potrafi być dla nas przewrotny. Tak jak było w przypadku Jakuba. Naraził swoje życie aby ratować dziecko, które wywodzi się z TEJ kultury, która odpowiedzialna jest za całe wyrządzone, jemu i jego najbliższym, zło. Ale na tym nie koniec. Autor postanowił zamieszać wśród polskiej ekipie. Który z nich dopuści się niewybaczalnego błędu? Ta część, tak jak i poprzednia pokazują nam różne oblicza wiary. Czytało mi się ją ciężko pod względem mentalnym. Nie mogłam zrozumieć ile nienawiści, zła, okrucieństwa może być w człowieku, który interpretuje wiarę na swój, niekoniecznie właściwy, sposób. Gdzie zasady religijne są przestrzegane mimo wszystko. Nawet kosztem własnej rodziny, a niewiernych też spotka "zasłużona" kara.
Nie ma chyba bardziej charyzmatycznej wiary niż islam.
"Radykalni. Rebelia" niczym nie różni się od pierwszej. Ten sam styl. Ten sam sposób przedstawienia wątków. Ok, różni się treścią, która wciąga. Szczegółowe opisy miejsca, sceny oraz uczucia bohaterów to był mój największy problem. Uważam, że można było pominąć niektóre detale. Szczególnie uczucia bohaterów, które nie ulegają zmianie przy większości historii. Możliwe, że wynikało to z tego, że męczyła mnie ciamajdowata postać Jakuba. Idzie przy tym się zmęczyć, ale warto to przetrwać, bo fabuła trzyma w napięciu do samego końca. A sam finał był dla mnie nie małym zaskoczeniem. Dla fanów Przemysława Piotrowskiego na pewno będzie to, w pewnym sensie dobre zakończenie, ale nic więcej nie powiem. Sami musicie się przekonać. Nie będę zdradzać szczegółów, bo nie na tym zabawa polega.
AUTOR: Przemysław Piotrowski
WYDAWNICTWO: Videograf SA
GATUNEK: Thriller/ Horror
Dla fanów Przemysława Piotrowskiego to bardzo miła niespodzianka. Dokładnie rok po pierwszym tomie "Radykalni. Terror" wyszedł kolejny. Ostatnio głośno robi się wokół jednego z pisarzy na temat częstotliwości wydawania książek.
Co można, więc myśleć o czekaniu rok na kolejną powieść? Ja osobiście pewnie nie dałabym rady, ale jeśli teraz ocenia się autorów poprzez pryzmat ilości wypuszczonych pozycji, to chętnie poczekam i rok.
Nastały ciężkie czasy odkąd islamiści przejęli kontrolę nad Berlinem i całymi Niemcami. Brak zasięgu, kontrole policyjne, polowanie na "Niewiernych" utrudnia życie obywatelom. Jednak Krzysiek postanawia za wszelką cenę odnaleźć Kubę, który ratując chłopca z pod gąsienicy czołga, zostaje w Berlinie. Chłopak obudził się w domu muzułmańskiej rodziny, która się nim zaopiekowała. Jeszcze nie wiedział, że Pan Domu znał jego tożsamość.
Jak potoczą się jego losy?
Czy będzie przestrzegać zasad panujących w obcym domu?
Czy uda mu się wrócić do Polski?
Niestety zaczął mnie mocno irytować Kuba w tej części.
Jako mężczyzna, został przedstawiony z każdej możliwej złej strony.
Interesujące jest przesunięcie Moniki na drugi plan. Mało jest o niej w tej części, ale też zostało podkreślone, że z każdym dniem następuje w niej zmiana, która zaskakuje jej najbliższych, ale jest to trzymane w tajemnicy.
Mamy tutaj do czynienia z różnymi sprzecznościami. Kuba nie wahając się ani minuty postanawia uratować małego muzułmanina z pod czołgowej gąsienicy.
Ten Kuba, który na każdym kroku udowadnia brak męskości, okazuje słabość, strach, łzy na każdym kroku, nienawiść do islamu, poświęcił siebie by w ostatniej chwili wyciągnąć chłopca z pod diabelskiej maszyny.
Nie można oceniać człowieka przez pryzmat jego kultury. Człowiek człowiekowi jest nierówny. A los potrafi być dla nas przewrotny. Tak jak było w przypadku Jakuba. Naraził swoje życie aby ratować dziecko, które wywodzi się z TEJ kultury, która odpowiedzialna jest za całe wyrządzone, jemu i jego najbliższym, zło. Ale na tym nie koniec. Autor postanowił zamieszać wśród polskiej ekipie. Który z nich dopuści się niewybaczalnego błędu? Ta część, tak jak i poprzednia pokazują nam różne oblicza wiary. Czytało mi się ją ciężko pod względem mentalnym. Nie mogłam zrozumieć ile nienawiści, zła, okrucieństwa może być w człowieku, który interpretuje wiarę na swój, niekoniecznie właściwy, sposób. Gdzie zasady religijne są przestrzegane mimo wszystko. Nawet kosztem własnej rodziny, a niewiernych też spotka "zasłużona" kara.
Nie ma chyba bardziej charyzmatycznej wiary niż islam.
"Radykalni. Rebelia" niczym nie różni się od pierwszej. Ten sam styl. Ten sam sposób przedstawienia wątków. Ok, różni się treścią, która wciąga. Szczegółowe opisy miejsca, sceny oraz uczucia bohaterów to był mój największy problem. Uważam, że można było pominąć niektóre detale. Szczególnie uczucia bohaterów, które nie ulegają zmianie przy większości historii. Możliwe, że wynikało to z tego, że męczyła mnie ciamajdowata postać Jakuba. Idzie przy tym się zmęczyć, ale warto to przetrwać, bo fabuła trzyma w napięciu do samego końca. A sam finał był dla mnie nie małym zaskoczeniem. Dla fanów Przemysława Piotrowskiego na pewno będzie to, w pewnym sensie dobre zakończenie, ale nic więcej nie powiem. Sami musicie się przekonać. Nie będę zdradzać szczegółów, bo nie na tym zabawa polega.
Dziękuje bardzo
autorowi Przemysławowi Piotrowskiemu za udostępnienie mi obu książek.
Moja ocena: 8/10
madziuchowe_life
Nie znam tej serii... w wolnej chwili muszę poznać:D
OdpowiedzUsuńpozdrawiam serdecznie z nad filiżanki kawy:)
Nie znam autora ani książek, myślę, że pora to nadrobić i wyrobić sobie własne zdanie :)
OdpowiedzUsuńSama jestem ciekawa jakie wrażenie wywarłaby na mnie?!
OdpowiedzUsuń